Me and my X

ચોમાસું બીજી કોઈ ઋતુ કરતા બે હૈયા ને નજીક આવવાનો ખુબ જ સારો સમય હોય છે. હૈયા ની સૌથી સારી વાત એ હોય છે કે એમને પાસે લાવવા નથી પડતા આવી જાય છે બસ.મન મેળ હોય પણ સાથે સાથે સંકોચ હોય તો આ અવરોધ તો વરસતો વરસાદ જ ઓગાળી શકે છે. એક જ સમયે સ્ત્રી પુરુષો, નાના, મોટા બધા એ કુદરતી ફુવારા નીચે નાહતા હોય અને કોઈ ને કોઈ વાત ની શરમ કે સંકોચ નથી હોતો. અને એમ પણ સંબંધો માં આદર હોવો જોઈએ શરમ કે સંકોચ નહિ.

ચોમાસા સાથે દરેક ની કોઈ ની કોઈ યાદ તો જોડાયેલી જ હોય છે. અમુક વસ્તુ ચોમાસામાં કરવાની ખુબ મજા પડે. મારી જ વાત કરું તો આજે અમદાવાદ માં ખુબ જ વરસાદ પડ્યો હતો. મારી ગાડી ના wiper full speed માં ચાલુ હતા અને આગળ કઈ પણ જોવું ખુબ જ મુશ્કેલ હતું . વરસાદ ના ટીપા ગાડી સાથે એ રીતે અથડાતા હતા જેમકે હુલ્લડ માં કોઈ પથ્થર મારી રહ્યું હોય .અને અમદાવાદ ના દરેક ચાર રસ્તે એક મીની કાંકરિયા બની ગયું હતું. હું ઘરે આવ્યો, રૂમ માં એક ડીમ light ચાલુ કરી, balcony નો દરવાજો ખોલ્યો અને કાલ રાત ની બચેલી jony walker અને એક glass લઈને બેઠો. અને સાથે આબિદા પરવીન નો અવાજ ..

વરસાદ , wisky અને અબીદા પર્વીન try કરવા જેવું cocktail છે. અને એ ગઝલ ની એક કડી

વો લડકી અચ્છી લગતી હૈ, તુમ ના બતલાઓ પર હમ જાન ગયે

બંધ વરસાદ , ઠંડો પવન, હાથ માં જામ બધું અટકી ગયું. હતો તો બસ આસપાસ ના ઝાડ નો કાળો પડછાયો અને હું.

ડાયરી ના અમુક પાના પલટાવા લાગ્યા , એક છબી સામે આવી. મારા થી થોડું હસી જવાયું. એ મારી ..તમારી ભાષા માં કહું તો એ મારી X હતી. me and my X . અમને સાથે લાવનારું પણ આ ચોમાસું જ હતું. જરમર હોય કે ધોધમાર અમે બંને વરસાદ ના solid fan હતા. ગમે તે બહાને પલળવાનું , પછી ત્યાં થી દાળવડા ખાવા જવાનું અને છેલ્લે ચા પીવા જવાનું અને ઠડી માં ઠુંઠવાતા ઘરે જવાનું.

એક વાત ની તકલીફ થતી હતી , એને એના ઘરે મૂકી દીધા પછી ઠડી જરા વધારે લગતી હતી. એ જ્યાં સુધી મારી પાછળ બેસતી ત્યાં સુધી બીજી કોઈ વાત ની તો ખબર જ નોહતી પડતી, ધોધમાર વરસાદ પણ મને જરમર લાગતો હતો. અને લાગે પણ કેમ નહિ ?

વરસાદ માં મને ઠંડી જરા વધારે લાગે અને આ વાત એને તો કેહવાય નહિ ,એટલે ક્યારેક ચલાવતા ચલાવતા BYKE ના handle ને એકદમ tight પકડી લેતો એના કારણે speed થોડી વધી જતી અને એ ડરી ને એનો એક હાથ મારા ખભા પર મૂકી ને મારા ખભાને દબાવતી.અને હું મારો બીજો હાથ એના ખભા ઉપર મુકાતો અને થોડી વાર અમારી આંગળીયો એક બીજાને ભેટી રેહતી એવા માં એનું ઘર ક્યાં આવી જતું ખબર જ ના પડતી.

પછીના એક ચોમાસે તો મને એના લીધે વરસાદ થી ઈર્ષા થઇ ગઈ હતી. હું વરસાદ ને મારો competitor સમજવા લાગ્યો હતો. એ વખતે ચોમાસું થોડું મોડું શરુ થયું હતું . અમે એક દિવસ barista માં બેઠા હતા. વાદળછાયું વાતાવરણ હતું પણ વરસાદ ની આષા ન હતી. કેમ કે ચાર એક દિવસ થી આવું જ વાતાવરણ હતું પણ જરમર પણ પડ્યોના હતો. અમે હજુ આવી ને બેઠા જ હતા ને ત્યાં એકદમ વરસાદ શરુ થઇ ગયો. ચોમાસું એના પુરા જોર સાથે આવી પહોચ્યું . વરસાદ શરુ થયા પછી એ બસ બહાર જ જોયા કરતી. મારી સાથે બેસવા કરતા વરસાદ જોવાનો આનદ એને વધારે હતો. વરસાદ ને જોઈ એની આંખ માં એક અલગ પ્રકાર ની ચમક આવી ગઈ હતી.એને બસ વરસાદ નો સ્પર્શ મેળવવો હતો, એને બહાર જઈ ને પલળવું હતું. એ જોઈ ને મને ખૂબ ઈર્ષા થઇ વરસાદ ની અને વરસાદ બંધ ના થયો ત્યાં સુધી હું ઉભો જ ના થયો. એને વરસાદ ના સ્પર્શ થી દૂર રાખી મેં એ દિવસે.

એના પછીના ચોમાસે ભારે વરસાદ માં હું byke ચલાવતો હતો, ઠંડી લાગી , મેં handle tight પકડ્યું , ઝડપ વધી , મારો હાથ મારા ખભે ગયો પણ આજે ત્યાં બીજો કોઈ હાથ ના હતો. મારી આગળિયો લપસી ગઈ. એ ચોમાસે એ મારી સાથે ન હતી મને છોડી ને જતી રહી હતી. જે છોડી ને જતા રહે એને જ X કેહવાય ને?.....me and my X

થોડા મહિના પેહલા એ દિલ્લી ગઈ હતી . આમ તો અમારી રોજ વાત થતી જ હતી. પણ એક દિવસ એનો msg આવ્યો " કામ વધારે છે . એક બે દિવસ વાત નહિ થાય." બે ના ત્રણ દિવસ થયા પણ કોઈ ફોન ના આવ્યો. એનો ફોને પણ બંધ આવતો હતો. અઠવાડિયા પછી ખબર પડી blue line બસ અક્સમાત માં એ મૃત્યુ પામી હતી. મને છોડી ને જતી રહી હતી.

હું આજે પણ દર ચોમાસે એ barista માં જાઉં છું. ખાસ કરી ને વરસાદ પડતો હોય ત્યારે. હવે હું પલળતો નથી. કેમ કે એ ઘટના પછી મેં byke કાઢી ને એક second hand ગાડી લઇ લીધી છે. અને વરસાદ માં ભાગ્યે જ બહાર નીકળું છું. પણ barista માં બેસી ને વરસાદ ને જોયા કરું છું. નહિ તો પછી આજ ની જ જેમ મારા જ ઘરમાં ...

અમે દર ચોમાસે મળીયે છે .....

me and my X